WF, wf. czy wuef? Rewolucja w szkole! Ministerstwo Edukacji Narodowej zapowiada zmiany w lekcjach… wychowania fizycznego… WF-u… wuefu, a może wf.? Który wariant nazwy tego przedmiotu jest prawidłowy? Wszystkie, ale… w zależności od okoliczności. Pełną nazwę – wychowanie fizyczne – znajdziemy zazwyczaj w pismach oficjalnych i w mediach (choć tu wymiennie z formami skróconymi). Skrót wf. i skrótowiec WF znajdziemy też w planach lekcji. Forma „wuef” to z kolei potoczne określenie tego sportowego przedmiotu szkolnego, stosowane najrzadziej. To, co musimy pamiętać, to poprawność wybranego przez nas zapisu. Jeśli zdecydujemy się na pełną nazwę, odmieniamy oba człony – wychowanie fizyczne, wychowania fizycznego, wychowaniu fizycznemu, etc. Potoczną formę skróconą także odmieniamy (wuefu, wuefowi, wuefem, wuefie). Jeśli zdecydujemy się na skrót, czyli zapis małymi literami, jesteśmy zobligowani do postawienia na końcu kropki – wf. (tak ja w przypadku innych podobnych skrótów typu: na przykład = np. czy pod tytułem = pt.). Musimy też pamiętać, że taki skrót pozostaje nieodmienny! Napiszemy więc, że Ola zaczyna dzień od lekcji wf. (nie: wf-u). Albo, że Tomek był dziś bardzo aktywny na wf. (nie: wf-ie). Jeżeli natomiast chcemy odmieniać, wówczas musimy wybrać formę WF, czyli skrótowiec pisany dużymi literami. Końcówkę fleksyjną w tym przypadku dopisujemy po łączniku: WF-u, WF-owi, WF-em, WF-ie. Na przykład: Ola zaczyna dzień od lekcji WF-u. Tomek był dziś bardzo aktywny na WF-ie. Co ciekawe, wybierając skrótowiec możemy WF odmieniać albo pozostawić go w formie nieodmienionej – pełna dowolność. 😊 Opracowała: Katarzyna Łęcka-Rzepnikowska